Routines

Elke campagne heeft zo z’n eigen routines. Dingen die niet gepland zijn, niet afgesproken, maar een hele campagne blijven duren. In 2003 was dat lezen. De hele campagne lang las ik het ene boek na het andere (met als absolute topper: Glass Palace van Amitav Ghosh).

In 2004 had ik een totaal ander bioritme. Ik stond op een redelijk uur op, ging werken, in de namiddag sliep ik, ’s avonds altijd wel ergens een debat te lande, om dan te eindigen op café tot een kot in de nacht (of ochtend).  Le Coq was toen nog niet overgenomen, en je werd nog aan tafel bediend.  Soms gingen de gordijnen toe, en kreeg je nog lang drank.  Anders moest je naar die paar cafés die nog open waren: de Celtica of de Rollercoaster.  En dan zagen, dat in Gent de cafés toch langer open bleven.

2006 was de uitzondering die de regel bevestigt. We hadden net ons huis gekocht, ik moest verhuizen, op de laatste moment van lijst veranderen (ipv in Sint Joost op de lijst in Koekelberg). Geen echte routine, of misschien toch, het was de campagne van alles op het laatste nippertje.

En nu deze campagne is het al Milow wat de klok slaat. Ik kocht de plaat via iTunes, ik weet zelfs niet waarom, en het is het enige wat uit mijn iPod komt, eerst de nummers in volgorde, ondertussen in shuffle. Ik probeer nog wat af te wisselen met de podcast van Radio Libre, maar uiteindelijk toch altijd Milow (het is dan ook een heel goeie plaat).

Anyway, tips voor platen na de verkiezingen altijd welkom!

« Noordkaapfietsers

Vladivostok »